Σύμφωνα με τη θεωρία, το «μεγάλο θανατικό» στο τέλος της Πέρμιας περιόδου, πριν από 250 εκατ. χρόνια, προκλήθηκε από τεράστιες ποσότητες υδρόθειου που αναδύθηκαν από μεγάλα βάθη των ωκεανών.
Το υδρόθειο, το αέριο στο οποίο οφείλεται η δυσοσμία των κλούβιων αβγών, όχι μόνο ήταν τοξικό για τη ζωή στη Γη, αλλά παράλληλα συνδυάστηκε με μεθάνιο από ηφαίστεια και κατέστρεψε το στρώμα του όζοντος, που προστάτευε τους οργανισμούς από τη θανατηφόρο υπεριώδη ακτινοβολία.
Η θεωρία αυτή φαίνεται τώρα να καταρρίπτεται από μελέτη του Πανεπιστημίου του Σέφιλντ που δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature Geoscience.
Όπως αναφέρει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο Δρ Ντέιβιντ Μπίρλινγκ και οι συνεργάτες του εξέτασαν την υπόθεση χρησιμοποιώντας ένα δυσδιάστατο υπολογιστικό μοντέλο της ατμοσφαιρικής χημικής σύνθεσης.
Το μοντέλο δείχνει ότι το κατώτερο στρώμα της ατμόσφαιρας θα είχε δράσει ως οξειδωτικό φράγμα και θα εμπόδιζε το υδρόθειο να φτάσει στη στρατόσφαιρα και να καταστρέψει το όζον.
Μια άλλη θεωρία που έχει προταθεί για την μαζική εξαφάνιση στο τέλος της Πέρμιας περιόδου είναι η πρόσκρουση αστεροειδή, όπως συνέβη εξάλλου με την εξαφάνιση των δεινόσαυρων πριν από 65 εκατ. χρόνια.
Μια άλλη υπόθεση είναι ότι ο πλανήτης διήνυσε μια περίοδο ακραίας ηφαιστειακής δραστηριότητας, που έπληξε τον πλανήτη με έναν συνδυασμό όξινης βροχής και παγκόσμιας θέρμανσης.
Πηγή: in.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου