Νέο όχημα για την εξερεύνηση της Σελήνης παρουσίασε η NASA

H NASA παρουσίασε ένα πειραματικό όχημα που θα επιτρέψει στους αστροναύτες της να διανύουν μεγάλες αποστάσεις χωρίς να φορούν σκάφανδρα όταν επιστρέψουν στη Σελήνη γύρω στο 2020. Το δωδεκάτροχο όχημα έχει ακόμα και δερμάτινα καθίσματα.
«Αυτή είναι η επόμενη γενιά σεληνιακής εξερεύνησης» δήλωσε στο Reuters ο Νταγκ Κρεγκ, επικεφαλής του σχετικού προγράμματος της NASA, την ώρα που ένας αστροναύτης δοκίμαζε το όχημα σε ένα πεδίο στερεοποιημένης λάβας στη βόρεια Αριζόνα, επιλεγμένο λόγω της ομοιότητας με το σεληνιακό τοπίο.
Το διθέσιο όχημα, γνωστό προς το παρόν με την ονομασία SPRC (Small Pressurized Rover Concept vehicle), διαθέτει καμπίνα τεχνητής ατμόσφαιρας, σε αντίθεση με το όχημα των αποστολών Apollo, το οποίο ήταν ανοιχτό και απαιτούσε από το πλήρωμα να φορά στολές.
Με το SPRC οι αστροναύτες θα μπορούν να χαλαρώνουν στα δερμάτινα καθίσματα καθώς το όχημα κινείται με ταχύτητα έως 10 χλμ/ώρα, σε αποστάσεις έως και 1.000 χιλιόμετρα σε κάθε διαδρομή.

Πηγή: in.gr

Ελβετικό θαύμα στη Μαγνησία

Πρόκειται για ένα απομακρυσμένο ορεινό χωριό που κατάφερε μετά από συστηματική προσπάθεια, όχι μόνο να σταθεί όρθιο, αλλά να γίνει πρότυπο ανάπτυξης. Για τη μεγάλη ανατροπή που έρχεται από την Ανάβρα του νομού Μαγνησίας.
Στις δυτικές πλαγιές της Οθρυος, σε υψόμετρο 1.000 μέτρων και σε απόσταση 40 χιλιομέτρων από την κοντινότερη κωμόπολη (τον Αλμυρό), οι 700 κάτοικοι, όλοι τους κτηνοτρόφοι, απολαμβάνουν εισοδήματα από 30 έως 100 χιλιάδες ευρώ και μια ποιότητα ζωής που μπορεί να συγκριθεί μόνο με την πλούσια Ελβετία.
Εδώ ο κόσμος δεν φεύγει προς τα αστικά κέντρα, αλλά επιστρέφει στο χωριό του.Με ποσοστό ανεργίας στο μηδέν και με μέσο όρο ηλικίας τα 40 έτη, ο πληθυσμός διπλασιάστηκε μέσα στα τελευταία 15 χρόνια.
Οι υποδομές του υποδειγματικές: Το αιολικό πάρκο, που δίνει έσοδα 100.000 ευρώ ετησίως στην κοινότητα, τα τρία υπερσύγχρονα κτηνοτροφικά πάρκα που στεγάζουν το χειμώνα (όταν η Ανάβρα αποκλείεται από τα χιόνια) 25.000 ζώα, το πρότυπο σφαγείο, που θυμίζει χειρουργείο, το διώροφο πάρκινγκ των 60 θέσεων, το γυμναστήριο με τα τελευταίας τεχνολογίας μηχανήματα, τα γήπεδα ποδοσφαίρου και μπάσκετ, το λαογραφικό μουσείο και φυσικά το περιβαλλοντικό-πολιτιστικό πάρκο, έκτασης 240 στρεμμάτων.
Η κοινωνική μέριμνα κατέχει πρώτιστη θέση: νηπιαγωγείο και δημοτικό του «κουτιού», αγροτικό ιατρείο (πάντοτε στελεχωμένο), δωρεάν στέγαση για τους δασκάλους και τους γιατρούς, «Βοήθεια στο σπίτι», σχεδιασμός για γηροκομείο, ακόμα και για πισίνα!
Πoιο είναι άραγε το μυστικό της επιτυχίας; Πώς μια μειονεκτική περιοχή κατάφερε το «θαύμα»;Η μάχη με τη μιζέρια άρχισε τις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν τα ηνία της κοινότητας πήρε ο Δημήτρης Τσουκαλάς, ένας άνθρωπος που άφησε την Αθήνα για να γυρίσει στο χωριό του και να προσφέρει στη γενέτειρά του. Με ένα διάλειμμα 4 χρόνων, είναι από τότε κοινοτάρχης της Ανάβρας.Η κατάσταση που συνάντησε ήταν απελπιστική. Τα γελάδια, οι χοίροι και τα πρόβατα κυκλοφορούσαν ελεύθερα στο χωριό. Στους χωματόδρομους. Δεν υπήρχε πουθενά άσφαλτος. Το χειμώνα περπατούσες μέσα στη λάσπη, το καλοκαίρι η σκόνη σε έπνιγε.
«Προτεραιότητά μας ήταν η κατασκευή κτηνοτροφικών πάρκων, για να μπει τέλος στην αναρχία που επικρατούσε. Με φως, νερό και σωστή δόμηση, σταβλίζουν τα ζώα τους το χειμώνα. Τους υπόλοιπους μήνες βόσκουν ελεύθερα στα βουνά. Αυτός είναι και ο λόγος που το κρέας τους φημίζεται για την ξεχωριστή γεύση του. Η κτηνοτροφία είναι η πηγή των εισοδημάτων στην Ανάβρα», λέει στο ΕΤ.Κ ο πρόεδρος της κοινότητας.«Ισως εγώ είμαι ο πιο φτωχός του χωριού, αφού η σύνταξη που παίρνω από τη ΔΕΗ, όπου έφυγα με το βαθμό του επιθεωρητή, κυμαίνεται στα 2.500 ευρώ».
Βάσεις ανάπτυξηςΗ πρόοδος συνεχίστηκε με την κατασκευή του σφαγείου βιολογικής γραμμής, το μοναδικό δημόσιο στην Ελλάδα, με πιστοποίηση από τη ΔΗΩ. Ετσι μπήκε τάξη και δημιουργήθηκε η βάση για την ανάπτυξη της βιοκτηνοτροφίας, με συνέπεια οι παραγωγοί να κερδίζουν σημαντικά ποσά από τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με χρήματα της οποίας έγιναν οι παραπάνω υποδομές.Ξύπνιος, σχολαστικός και με όραμα ο πρόεδρος παρακολουθεί ανελλιπώς κάθε κοινοτικό πρόγραμμα και το εκμεταλλεύεται δεόντως. Το μεγαλύτερο επίτευγμά του, όπως λέει ο ίδιος, είναι ότι κατάφερε να αλλάξει τη νοοτροπία των συγχωριανών του. Στην αρχή έφεραν αντιρρήσεις στα σχέδιά του, αλλά με επιμονή και υπομονή τούς έπεισε.
Τώρα τους καλεί να δημιουργήσουν τυποποιητήρια για τα προϊόντα τους, ώστε να ολοκληρωθεί το φάσμα της βιολογικής παραγωγής. Η Ανάβρα δεν βάσισε την ανάπτυξή της στο κράτος. Ηθελε έσοδα δικά της. Ετσι, πριν από τρία χρόνια ολοκλήρωσε το έργο του αιολικού πάρκου, με τις 20 ανεμογεννήτριες και ανάδοχο την ισπανική εταιρία Gamesa.
Το ρεύμα το αγοράζει η ΔΕΗ, ενώ η κοινότητα για τη χρήση του χώρου, που της ανήκει, εισπράττει έως και 100.000 ευρώ το χρόνο.
Υπό δημοπράτηση βρίσκεται και η ανάπτυξη υδροηλεκτρικού εργοστασίου, από το νερό των πηγών της Ανάβρας. Από εκεί θα εισπράττονται άλλες 100.000 ευρώ.
Η επιστροφή στις ρίζες είναι μια σταθερή πολιτική για τον κ. Τσουκαλά. Για να ενισχυθεί κι άλλο ο πληθυσμός, έκανε επέκταση του οικισμού και δίνει οικόπεδα σε άστεγους δημότες στο ? της αντικειμενικής τους αξίας και με αποπληρωμή σε 5 δόσεις.
Μετανάστες σε... ορεινό παράδεισο
«Δεν μας λείπει τίποτα. Εγώ, παρόλο που γεννήθηκα στην Αθήνα, ήρθα στο χωριό των γονιών μου, μόλις γνώρισα εδώ, κατά τη διάρκεια των διακοπών, το σύζυγό μου τον Παναγιώτη. Κάναμε τρία παιδιά. Δουλεύουμε με τον άνδρα μου φροντίζοντας τα 100 γελάδια που έχουμε. Πηγαίνουμε γυμναστήριο, πίνουμε τα τσιπουράκια μας στις 5 ταβέρνες του χωριού και αν θέλουμε νυχτερινή ζωή πεταγόμαστε μέχρι τον Δομοκό ή τον Αλμυρό», λέει στον ΕΤ.Κ η Νίκη Μηλιώνη.
Οι ηλικιωμένοι αισθάνονται ασφάλεια με τη μόνιμη παρουσία της αγροτικής γιατρού. Η Ελένη Τριανταφύλλου δέχεται 8 με 9 άτομα καθημερινά στο ιατρείο. Πήγε στην Ανάβρα στις 5 Αυγούστου και για τους επόμενους 9 μήνες που θα μείνει εκεί νιώθει τυχερή που βρέθηκε σε ένα τόσο φιλικό περιβάλλον. Μάλιστα, δεν επιβαρύνεται από την τσέπη της, γιατί μένει σε διαμέρισμα που της παραχώρησε η κοινότητα (όπως και οι τρεις δάσκαλοι).
Ο Αποστόλης Καπέλος και ο Πολύζος Κανατούλης είναι δυο νέοι κτηνοτρόφοι. Παίκτες στην ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού (Α.Ο. ΟΘΡΥΣ), κάθονται στο καφενείο και συζητούν πώς θα αντιμετωπίσουν τον ΔΟΜΟΚΟ, την ισχυρότερη ομάδα της περιοχής. Περηφανεύονται για την προαγωγή στην Α’ Ερασιτεχνική, αλλά και για τα επιτεύγματα του χωριού τους. «Να πάτε να δείτε το περιβαλλοντικό πάρκο», μας λένε. Συναντάμε έναν παράδεισο. Αιωνόβια πλατάνια, σε μια διαδρομή πέντε χιλιομέτρων, με γεφύρια, παιδικές χαρές, πετρόκτιστη διακόσμηση και με τους λαγούς και τα ελάφια να ξεπετάγονται μέσα από τα ξέφωτα, με φόντο τον υδάτινο κόσμο του Ενιππέα (παραπόταμου του Πηνειού).
Εδώ κρατάει ακόμα το έθιμο της δρυστέλας , όπου οι νοικοκυραίοι πλένουν ρούχα και χαλιά με τα ορμητικά νερά των πηγών. Μια περιφραγμένη έκταση, συνολικού εμβαδού 240 στρεμμάτων, που αποτελεί ταυτόχρονα και μουσείο παράδοσης. Αλλη μια ευκαιρία για να εισπράττει η κοινότητα έσοδα, καθώς πολλά σχολεία εκδηλώνουν ενδιαφέρον για επίσκεψη και αναμένεται να μπει συμβολικό εισιτήριο για τα έξοδα συντήρησής του.
Το πλέον μεγαλόπνοο σχέδιο, αυτή την περίοδο, είναι η επικείμενη εγκατάσταση συστήματος τηλεθέρμανσης. Με προϋπολογισμό 1.700.000 ευρώ (από ευρωπαϊκά κονδύλια) και με μελέτη από το ΤΕΙ Κοζάνης η Περιφέρεια έχει πει ήδη το «ναι».
Ενας κεντρικός λέβητας θα τοποθετηθεί στο πάνω μέρος του χωριού και από εκεί θα διοχετεύονται υπόγειοι αγωγοί από τους δρόμους της Ανάβρας με καυτό νερό. Το κάθε σπίτι θα συνδέεται με το σύστημα και θα έχει ολόκληρο το χειμώνα ζεστό νερό και θέρμανση, με μια ελάχιστη επιβάρυνση. Θα λειτουργεί με την καύση βιομάζας (κοπριές των ζώων, ξερά φύλλα, άχυρο κ.ά).

Πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ

«Αδελφική» ασθένεια ο καρκίνος του μαστού

Καλά και κακά νέα για τον κίνδυνο καρκίνου του μαστού αποκαλύπτουν δύο νέες μελέτες, που δημοσιεύονται σε διαφορετικές ιατρικές επιθεωρήσεις. Τα κακά νέα αφορούν έναν παράγοντα κινδύνου που δεν μπορεί να αλλάξει: το οικογενειακό ιστορικό της νόσου. Και τα καλά, έναν παράγοντα κινδύνου που μπορεί να αλλάξει: την καθιστική ζωή.
Στην πρώτη μελέτη διαπιστώθηκε ότι οι αδελφές γυναικών με καρκίνο του μαστού διατρέχουν για όλη τους τη ζωή αυξημένες πιθανότητες να εκδηλώσουν και οι ίδιες τη νόσο, ανεξάρτητα από την ηλικία που είχε η αδελφή τους όταν έγινε η διάγνωση. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στην αμερικανική «Επιθεώρηση του Εθνικού Ιδρύματος Καρκίνου» (JΝCΙ) και βασίστηκε στη σύγκριση μεταξύ 24.000 γυναικών οι οποίες είχαν μια αδελφή με καρκίνο του μαστού και σχεδόν 1,8 εκατομμυρίου γυναικών δίχως οικογενειακό ιστορικό της νόσου. Όλες οι γυναίκες είναι από τη Σουηδία και η συλλογή των στοιχείων που αναλύθηκαν διήρκεσε από το 1958 έως το 2001. Όπως έδειξε η μελέτη, οι γυναίκες ηλικίας 20-39 ετών, οι οποίες είχαν μία αδελφή με καρκίνο του μαστού, διέτρεχαν εξαπλάσιες πιθανότητες να εκδηλώσουν και οι ίδιες τη νόσο, σε σύγκριση με τις συνομήλικές τους δίχως οικογενειακό ιστορικό. Ο κίνδυνος μειωνόταν από τα 39 χρόνια και πάνω, αλλά δεν εξαφανιζόταν. Μετά τα 50, οι γυναίκες με άρρωστη αδελφή διέτρεχαν διπλάσιο κίνδυνο να αρρωστήσουν και αυτές, με τον κίνδυνο σε όλες τις ηλικιακές ομάδες να επιμένει ανεξάρτητα από την ηλικία που είχε η πρώτη αδελφή όταν διαγνώσθηκε. Η μελέτη έδειξε ακόμη πως ο αυξημένος κίνδυνος υπήρχε για 20 χρόνια, καθώς και ότι ήταν υψηλότερος για τις μικρότερες αδελφές της πρώτης ασθενούς. «Αυτό υποδηλώνει ότι οι αδελφές των γυναικών με καρκίνο του μαστού, ιδίως οι νεώτερες, πρέπει να ελέγχονται εντατικά, ανεξαρτήτως των συστάσεων που γενικώς γίνονται για τις γυναίκες της ηλικίας τους», τόνισε η δρ Μαρί Ρίλι, καθηγήτρια Βιοστατιστικής στο Ίδρυμα Καρολίνσκα, της Σουηδίας.
Η δεύτερη μελέτη δημοσιεύθηκε στη «Βρετανική Επιθεώρηση Αθλητιατρικής» (ΒJSΜ) και βασίστηκε σε στοιχεία από 65.000 γυναίκες, οι οποίες συμπλήρωναν ερωτηματολόγια για τη φυσική δραστηριότητά τους από τα 12 έως τα 35 τους χρόνια, ενώ στη συνέχεια οι ερευνητές τις παρακολούθησαν για άλλα 6 χρόνια. Συνολικά 550 από τις εθελόντριες ανέπτυξαν καρκίνο του μαστού. Όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές, όσες εθελόντριες περπατούσαν επί 13 ώρες την εβδομάδα ή έκαναν τζόγκινγκ για 3,25 ώρες την εβδομάδα, διέτρεχαν 23% λιγότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν καρκίνο του μαστού πριν από την κλιμακτήριο, σε σύγκριση με τις λιγότερο δραστήριες γυναίκες. Το εύρημα αυτό υποδηλώνει ότι «η συστηματική άσκηση, καθ΄ όλη τη διάρκεια της ζωής, μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο καρκίνου του μαστού που διατρέχει κάθε γυναίκα» είπε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Γκράχαμ Κόλντιτζ, από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, στο Σιάτλ.
Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ

Η γυμναστική προστατεύει από τον καρκίνο του μαστού

Οι γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας οι οποίες διαθέτουν μεγάλο μέρος του ελεύθερου χρόνου τους στη γυμναστική, ιδίως στη διάρκεια της εφηβείας και των πρώτων χρόνων της ενήλικης ζωής, έχουν σημαντικά λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν καρκίνο του μαστού σε σύγκριση με τις καθιστικές συνομηλίκους τους, σύμφωνα με μία νέα μελέτη που δημοσιεύεται στην αμερικανική «Επιθεώρηση του Εθνικού Ιδρύματος Καρκίνου» (JΝCΙ). Προγενέστερες μελέτες έχουν συσχετίσει τη συστηματική γυμναστική με μειωμένο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του μαστού στις μετεμμηνοπαυσικές γυναίκες, αλλά ήταν ασαφές αν η συστηματική άσκηση προστάτευε και τις νεώτερες, εξηγούν η δρ Σόνια Σ. Μαρούτι από το Κέντρο Μελέτης του Καρκίνου Fred Ηutcinson και οι συνεργάτες της. Για να διερευνήσουν το θέμα, οι ερευνητές ανέλυσαν στοιχεία από συνεχιζόμενη κλινική μελέτη εδώ και λίγες δεκαετίες σε 64.777 νεαρές εθελόντριες. Όταν οι εθελόντριες εντάχθηκαν στη μελέτη είχαν ηλικία 12 ετών. Όπως έδειξε η ανάλυση των στοιχείων, η συστηματική γυμναστική σχετιζόταν αντιστρόφως ανάλογα με τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου. Η ισχυρότερη συσχέτιση εντοπίστηκε στη συνολική δραστηριότητα κατά τον ελεύθερο χρόνο και όχι στην ενασχόληση με κάποιο σπορ για μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο ή με την πιο έντονη γυμναστική. Επιπλέον, η δραστηριότητα μεταξύ των ηλικιών 12 και 22 ετών συνέβαλε περισσότερο στη μείωση του κινδύνου, δίχως όμως αυτό να σημαίνει ότι μετά τα 22 η γυμναστική έπαυε να ασκεί προστατευτική δράση. Συνολικά, οι εθελόντριες οι οποίες από την εφηβεία τους έκαναν τζόγκινγκ επί 3,25 ώρες την εβδομάδα ή περπατούσαν με ταχύ βήμα επί 13 ώρες την εβδομάδα διέτρεχαν 23% λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν καρκίνο του μαστού, ενώ η αντίστοιχη μείωση σε όσες έτρεχαν ή περπατούσαν περισσότερο ήταν σχεδόν 30%. Τα ευρήματα αυτά ενισχύουν τον προστατευτικό ρόλο της άσκησης έναντι του καρκίνου του μαστού, καταλήγουν οι ερευνητές.

Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ

Κερδίζουμε τη μάχη ενάντια στον καρκίνο του μαστού

Μειώνεται την τελευταία δεκαετία η θνησιμότητα καρκίνο του μαστού, τόσο στην Αμερική όσο και στα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στην Ελλάδα. Αυτό οφείλεται, όπως εξηγεί ο ογκολόγος, καθηγητής και διευθυντής της Θεραπευτικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Νοσοκομείο «Αλεξάνδρα» κ. Μελέτιος- Αθανάσιος, Κ. Δημόπουλος, σε δύο λόγους:

1. Στην αυξανόμενη χρήση της μαστογραφίας, η οποία έχει ως αποτέλεσμα τη διάγνωση του καρκίνου σε ολοένα και πιο πρώιμο στάδιο (μικρότεροι όγκοι, χωρίς διήθηση των λεμφαδένων της μασχάλης).

2. Στη συνεχή βελτίωση και διαθεσιμότητα των θεραπειών, που περιλαμβάνουν τη χειρουργική αντιμετώπιση, την ακτινοθεραπεία και τη συστηματική θεραπεία (χημειοθεραπεία, ορμονοθεραπεία, στοχευμένη θεραπεία).

Ποια είναι, λοιπόν, σήμερα η πρόγνωση σε μια γυναίκα που διαγιγνώσκεται με καρκίνο μαστού; «Η πρόγνωση της νόσου επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες», απαντά ο κ. Δημόπουλος, «όπως είναι η ηλικία, το στάδιο της νόσου κατά τη διάγνωση, ο βαθμός διαφοροποίησης του όγκου, η ύπαρξη ή όχι οιστρογονικών και προγεστερονικών υποδοχέων, η υπερέκφραση του ογκογονιδίου c-erb-2 κ.ά.».

Νέες θεραπείες προσθέτουν χρόνια στη ζωή των γυναικών με καρκίνο μαστού.«Οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές και αφορούν κυρίως συστηματικές θεραπείες», μας πληροφορεί ο κ. Δημόπουλος. Τρία φάρμακα έχουν προστεθεί στη θεραπευτική φαρέτρα:

1. Η μπεβασισουμάβη, η οποία είναι ένας αντιαγγειογενετικός παράγων. Πρόσφατες μελέτες έδειξαν ότι η προσθήκη του στη χημειοθεραπεία βελτιώνει την πρόγνωση σε ασθενείς με μεταστατική νόσο.

2. Το ζολεδρονικό οξύ είναι ένα διφωσφονικό, το οποίο χρησιμοποιείται και στην οστεοπόρωση. Δεν κατατάσσεται στους χημειοθεραπευτικούς παράγοντες, αλλά η δράση του σε ασθενείς με οστικές μεταστάσεις είναι ιδιαίτερα ευεργετική στην αντιμετώπιση του πόνου και την πρόληψη των καταγμάτων. Πρόσφατη αυστριακή μελέτη, που ανακοινώθηκε στο τελευταίο Συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Ογκολογίας (ΑSCΟ), έδειξε ότι η χορήγησή του ανά εξάμηνο αυξάνει το διάστημα έως την υποτροπή της νόσου, καθιερώνοντας έτσι την προληπτική χρήση του.

3. Η λαπατινίβη. Είναι η πρώτη στοχευμένη θεραπεία, η οποία εφαρμόζεται μετά την αποτυχία μιας άλλης στοχευμένης θεραπείας, σε ασθενείς με μεταστάσεις που υπερεκφράζουν την πρωτεΐνη c-erb-2. Σε πρόσφατη τυχαιοποιημένη μελέτη έδειξε ότι επιμηκύνει την επιβίωση των ασθενών. Τα μονοκλωνικά αντισώματα έχουν εδώ και αρκετά χρόνια καθιερωθεί στη θεραπεία του καρκίνου του μαστού, αρχικά με την τρανστουζουμάβη. Η ουσία αυτή εγκρίθηκε πρόσφατα και για προληπτική χορήγηση σε πρώιμα στάδια της νόσου. «Η μοριακή βιολογία παίζει έναν διαρκώς αυξανόμενο ρόλο στην εντόπιση θεραπευτικών στόχων και στην εξατομίκευση των θεραπειών στον καρκίνο του μαστού», λέει ο κ. Δημόπουλος. Σημειώνεται ότι όλες οι θεραπείες που προαναφέρθηκαν είναι εγκεκριμένες και στην Ελλάδα.

Σήμερα, άλλωστε, ολοένα και περισσότερες γυναίκες με καρκίνο του μαστού μπορούν να έχουν μία φυσιολογική ζωή μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας τους. «Σε περίπτωση παχυσαρκίας, η απώλεια βάρους και η τακτική σωματική δραστηριότητα είναι επιβεβλημένες», συμβουλεύει ο καθηγητής. «Οι γυναίκες αυτές πρέπει να βρίσκονται σε επαφή με τον γιατρό τους, προκειμένου να καθορίζεται ο απαραίτητος κλινικός και εργαστηριακός έλεγχος».

O καρκίνος του μαστού εξακολουθεί να είναι ο συχνότερος καρκίνος στις γυναίκες, παρά την αύξηση των περιπτώσεων του καρκίνου του πνεύμονος. Σε παγκόσμια κλίμακα, η συχνότητα καρκίνου του μαστού αυξάνεται με ετήσιο ρυθμό περίπου 2%. «Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην αυξημένη εφαρμογή της μαστογραφίας, που επιτρέπει την ανακάλυψη ακόμη και μικρών όγκων σε πρώιμα στάδια», εξηγεί η αναπληρώτρια καθηγήτρια Επιδημιολογίας στα Πανεπιστήμια Αθηνών, Χάρβαρντ και Καρολίνσκα κυρία Παγώνα Λάγιου. «Ενδέχεται να υπάρχει και μια πραγματική αύξηση της συχνότητας εξαιτίας της καθυστέρησης πρώτης εγκυμοσύνης, του μικρότερου αριθμού παιδιών, της παχυσαρκίας μετά την εμμηνόπαυση και, ίσως, του μεγαλύτερου αναστήματος των γυναικών σήμερα».

«Γνωρίζουμε λίγες από τις αιτίες του καρκίνου του μαστού», παραδέχεται η κ. Λάγιου. Και τις παραθέτει:

* Η ατοκία

* Η μεγαλύτερη ηλικία πρώτης τελειόμηνης εγκυμοσύνης

* Η κατανάλωση αλκοολούχων

* Η παχυσαρκία μετά την εμμηνόπαυση

* Η έλλειψη φυσικής άσκησης

* Το μεγάλο βάρος κατά τη στιγμή της γέννησης. «Πρόσφατα, επιβεβαιώθηκε σε μία ανάλυση δεδομένων από όλες τις σχετικές έρευνες ότι ενδομήτριοι παράγοντες, που αντανακλώνται στο μεγάλο βάρος γέννησης ενός κοριτσιού, αυξάνουν επίσης τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του μαστού πολλές δεκαετίες αργότερα», επισημαίνει η κ. Λάγιου. Η υπόθεση διατυπώθηκε στο τέλος της δεκαετίας του 1980 από τον καθηγητή Τριχόπουλο και είχε πρωτοδημοσιευθεί στα «ΝΕΑ».

Για να μειώσει μία γυναίκα τον κίνδυνο θανάτου από καρκίνο του μαστού, θα πρέπει να κάνει τα εξής;

* Να υποβάλλεται σε μαστογραφικό έλεγχο σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού της. * Να αποφεύγει την παχυσαρκία μετά την εμμηνόπαυση.

* Εάν χρειάζεται θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης κατά ή μετά την εμμηνόπαυση, αυτή θα πρέπει να λαμβάνεται μόνο υπό την εποπτεία ιατρού και για σχετικά μικρό χρονικό διάστημα.

* Να αποφεύγει την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ (ας μην ξεπερνά το ένα ποτήρι την ημέρα κατά μέσον όρο).

* Να ασκείται.

* Να έχει διατροφή πλούσια σε φρούτα και λαχανικά.

* Να περιορίσει τα κορεσμένα ζωικά λιπίδια στην τροφή της.

O καρκίνος του μαστού διακρίνεται σε διαφορετικά είδη, ανάλογα με το στάδιό του, την εξάρτησή του ή μη από ορμόνες και την κληρονομικότητά του. «Στην πλειονότητα των ασθενών, ο καρκίνος του μαστού διαγιγνώσκεται σε αρχικό στάδιο, δηλαδή είναι εντοπισμένος μόνο στον μαστό»», επισημαίνει ο κ. Δημόπουλος. «Σε ένα ποσοστό ασθενών, όταν εξεταστούν οι λεμφαδένες της μασχάλης, διαπιστώνονται καρκινικά κύτταρα. Και σε αυτή την περίπτωση, ο καρκίνος θεωρείται ότι είναι εντοπισμένος και οι πιθανότητες ριζικής αντιμετώπισης είναι σημαντικές». Σήμερα, μόνο σε ένα μικρό ποσοστό ασθενών ο καρκίνος του μαστού διαγιγνώσκεται σε τοπικά προχωρημένο- ανεγχείρητο στάδιο ή με μεταστάσεις σε άλλα όργανα. Μία ιδιαιτερότητα του καρκίνου του μαστού είναι η έκφραση υποδοχέων για ορμόνες, όπως τα οιστρογόνα και η προγεστερόνη, σε ένα σημαντικό αριθμό ασθενών. Αυτή η έκφραση επηρεάζει θετικά την πρόγνωση των ασθενών και καθορίζει και τη θεραπευτική αγωγή. Σε μικρό ποσοστό γυναικών (όχι μεγαλύτερο από 5%), ο καρκίνος του μαστού έχει χαρακτηριστικά κληρονομικού καρκίνου.

Τα παυσίπονα μειώνουν τον κίνδυνο έως 21%. Οι γυναίκες που παίρνουν συστηματικά και επί σειρά ετών παυσίπονα φάρμακα, όπως ασπιρίνη ή ιβουπροφαίνη, διατρέχουν μειωμένο κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνο του μαστού, σύμφωνα με μια διεθνή μελέτη, στην οποία αναλύθηκαν στοιχεία από σχεδόν 2,8 εκατομμύρια γυναίκες. Όπως γράφουν επιστήμονες από την Ισπανία και τον Καναδά στη διαδικτυακή έκδοση της «Επιθεώρησης του Εθνικού Ιδρύματος Καρκίνου», η ανάλυση των στοιχείων έδειξε ότι η ασπιρίνη μειώνει τον κίνδυνο για καρκίνο μαστού κατά 13% και η ιβουπροφαίνη κατά 21%. Και τα δύο παυσίπονα ανήκουν στην κατηγορία των μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων (ΜΣΑΦ) και η ικανότητά τους να επηρεάζουν τη φλεγμονή φαίνεται να αποτελεί το «κλειδί» για την προστατευτική δράση τους. Συγκεκριμένα, τα φάρμακα αυτά φαίνεται να αναστέλλουν τη δράση δύο χημικών ουσιών στον οργανισμό, των CΟΧ-1 και CΟΧ-2, που συμβάλλουν στην πρόκληση της φλεγμονής και παίζουν ρόλο στην ανάπτυξη του καρκίνου, επηρεάζοντας διάφορα στάδια της ογκογένεσης.

Τρεις νέες εξελίξεις στη χειρουργική του καρκίνου του μαστού αλλάζουν το «τοπίο» της νόσου και βελτιώνουν θεαματικά τη ζωή των ασθενών. Όπως εξηγεί ο επίκουρος καθηγητής Χειρουργικής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Γιάννης Κακλαμάνος, αυτές είναι οι εξής:

1. Η διεύρυνση των ενδείξεων της προεγχειρητικής χημειοθεραπείας (της χορήγησης χημειοθεραπευτικών φαρμάκων πριν και όχι μετά τη χειρουργική επέμβαση). Έως σήμερα, οι ενδείξεις αφορούσαν τοπικά προχωρημένα νεοπλάσματα, περιπτώσεις δηλαδή όπου δεν ήταν δυνατή η χειρουργική εκτομή λόγω του μεγέθους ή των τοπικών χαρακτηριστικών του όγκου. Ύστερα από έρευνες σε μεγάλο αριθμό ασθενών, φάνηκε ότι η μέθοδος αυτή είναι δυνατό να εφαρμοσθεί και σε νεοπλάσματα μικρότερου μεγέθους, με σκοπό: α) Τη μείωση του μεγέθους του όγκου και την αποφυγή της μαστεκτομής. β) Την αύξηση της επιβίωσης των γυναικών με καρκίνο του μαστού. Κατά τη διάρκεια της χορήγησης της προεγχειρητικής χημειοθεραπείας, η ασθενής παρακολουθείται στενά για την πιστοποίηση της αποτελεσματικότητας της θεραπείας. Ακολουθεί η χειρουργική επέμβαση.

2. Η ανάπτυξη τεχνικών «ογκοπλαστικής». Με τις τεχνικές αυτές, μετά τη χειρουργική εκτομή τμήματος του μαστού, αποκαθίσταται- κατά τη διάρκεια της ίδιας επέμβασης- το έλλειμμα του όγκου και του σχήματος στο μέρος του μαστού που παραμένει, χωρίς τη χρήση ενθέματος σιλικόνης. Αυτό επιτυγχάνεται με τη μετακίνηση κρημνών μαζικού αδένα και λίπους από τον ίδιο τον μαστό, για την πλήρωση του κενού. Το αισθητικό αποτέλεσμα είναι πολύ καλό.

3. Η καθιέρωση της μεθόδου του «λεμφαδένα φρουρού». Με τον τρόπο αυτό περιορίζεται, σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, ο αριθμός των μη απαραίτητων λεμφαδενικών καθαρισμών της μασχάλης. Η μέθοδος συνίσταται στην ανεύρεση του λεμφαδένα που παροχετεύει τη λέμφο από την περιοχή του όγκου, εφαρμόζοντας μια ιδιαίτερη τεχνική ραδιοϊσοτόπων ή χρωστικής ουσίας. Ο λεμφαδένας που ανευρίσκεται, εξετάζεται και εάν δεν περιέχει καρκινικά κύτταρα, ο χειρουργός δεν προχωρά στον λεμφαδενικό καθαρισμό της μασχάλης. Ο καθαρισμός αυτός προκαλεί στις ασθενείς επιπλοκές, όπως οίδημα του χεριού, πόνο, δυσκινησία κ.ά. Η μέθοδος εφαρμόζεται στην Ελλάδα από λίγους ειδικά εκπαιδευμένους χειρουργούς.
Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ

Υλικό ελληνικής επινόησης φέρνει πιο κοντά τα οχήματα υδρογόνου

Ένα υλικό προηγμένης τεχνολογίας το οποίο επινόησε ερευνητική ομάδα στο Πανεπιστήμιο Κρήτης θα μπορούσε να δώσει την απάντηση για το σχεδιασμό των ντεπόζιτων που θα χρησιμοποιούνται στα αυτοκίνητα υδρογόνου.
Η αποτελεσματική και ασφαλής αποθήκευση του υδρογόνου, ειδικά όσον αφορά τη χρήση του στον τομέα των μεταφορών, παραμένει στόχος χιλιάδων ερευνητών σε όλο τον κόσμο.
Το υδρογόνο προσφέρει μικρότερη ενεργειακή πυκνότητα από το πετρέλαιο και συνεπώς χρειάζεται μεγαλύτερες δεξαμενές για την αποθήκευση της ίδιας ποσότητας ενέργειας. Η συμπίεσή του θα έλυνε εν μέρει το πρόβλημα, ωστόσο η διαδικασία είναι ενεργοβόρος και θα περιόριζε την αποδοτικότητα του συστήματος.
Ένα ακόμα πρόβλημα είναι ότι το υδρογόνο είναι εύφλεκτο και εκρηκτικό, δυσκολεύοντας την ανάπτυξη δεξαμενών που παραμένουν ασφαλείς έπειτα από σύγκρουση.
Τώρα, τρεις ερευνητές από την Κρήτη παρουσιάζουν στο έγκριτο περιοδικό Nano Letters ένα υλικό που σχεδόν πληροί τις προδιαγραφές του υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ.
Οι Γιώργος Δημητρακάκης, Εμμανουήλ Τυλιανάκης και Γιώργος Φρουδάκης σχεδίασαν στον υπολογιστή μια αποθηκευτική δομή η οποία αποτελείται παράλληλα φύλλα γραφένιου (στρώματα άνθρακα με πάχος μόλις ενός ατόμου), τα οποία στη συνέχεια σταθεροποιούνται από κάθετες στήλες νανοσωλήνων άνθρακα (μικροσκοπικών κυλίνδρων από άνθρακα , περίπου 50.000 φορές λεπτότερων από μια ανθρώπινη τρίχα).
Ιόντα λιθίου που προστέθηκαν στο σχέδιο βελτιώνει την αποθηκευτική ικανότητα του σύνθετου υλικού.Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των τριών επιστημόνων, το νέο υλικό (pillared graphene) μπορεί θεωρητικά να αποθηκεύσει μέχρι 41 γραμμάρια υδρογόνου ανά λίτρο, σχεδόν καλύπτοντας τις αντίστοιχες προδιαγραφές του αμερικανικού υπουργείου Ενέργειας (45 γρ. ανά λίτρο) για εφαρμογές στις μεταφορές. Το επόμενο βήμα της ερευνητικής ομάδας είναι η κατασκευή του νέου υλικού και η δοκιμασία του στην πράξη.

Πηγή: in.gr

Εύκαμπτα φωτοβολταϊκά στοιχεία υπόσχονται να τυλίξουν τα κτίρια

Νέα τεχνολογία που αναπτύχθηκε σε αμερικανικό εργαστήριο επιτρέπει την κατασκευή φωτοβολταϊκών στοιχείων αρκετά εύκαμπτων ώστε να τυλίγονται σε ρολό και αρκετά διαφανών ώστε να τοποθετούνται ακόμα και σε παράθυρα.
«Απελευθερώνει επιφάνειες στις προσόψεις κτιρίων ως ευκαιρίες για την παραγωγή ηλιακής ενέργειας» αναφέρει στο Reuters ο Τζον Ρότζερς, επικεφαλής των ερευνητών στο Πανεπιστήμιο του Ίλινοϊ στο Ουρμπάνα-Σαμπέιν.
Όπως και τα συμβατικά φωτοβολταϊκά συστήματα., οι ηλιακοί συλλέκτες που ανέπτυξε ο Ρότζερς βασίζονται στο πυρίτιο. Η διαφορά στη νέα τεχνολογία είναι ότι τα εύθραυστα φύλλα πυριτίου αρχικά κόβονται σε εξαιρετικά λεπτά κομμάτια τα οποία στη συνέχεια μεταφέρονται πάνω σε μια εύκαμπτη επιφάνεια.
Το επίτευγμά παρουσιάζεται στο βρετανικό περιοδικό Nature Materials.
Με τις τιμές του πετρελαίου να αυξάνονται συνεχώς και την αγωνία για την κλιματική αλλαγή να μεγαλώνει, η ζήτηση για φωτοβολταϊκά συστήματα έχει αυξηθεί σημαντικά.
Ηλιακοί συλλέκτες μικρού πάχους παράγονται ήδη από εταιρείες όπως η ιαπωνική Sharp και η γερμανική Q-Cells, είναι όμως λιγότερο αποδοτικοί από τους συμβατικούς.
Τώρα, τα φωτοβολταϊκά γίνονται όχι μόνο λεπτά αλλά και εύκαμπτα. Η ομάδα του Ρότζερς ανέπτυξε μια μέθοδο για την απόσπαση μικροσκοπικών κομματιών από μια πλάκα πυριτίου. Στη συνέχεια, μια ειδική συσκευή σηκώνει τα κομμάτια «σαν λαστιχένια σφραγίδα» και στη συνέχεια τα μεταφέρει πάνω σε ένα εύκαμπτο φύλλο.
«Μπορούμε να το κάνουμε αρκετά λεπτό ώστε να τοποθετείται πάνω σε πλαστικό και να τυλίγεται σε ρολό. Μπορούμε να το κάνουμε γκρι υπό τη μορφή μεμβράνης που θα μπορούσε να προστεθεί σε αρχιτεκτονικό γυαλί» υπόσχεται ο Δρ Ρότζερς.
Τα δικαιώματα χρήσης της τεχνολογίας έχουν ήδη παραχωρηθεί στην εταιρεία Semprius, με έδρα τη Βόρειο Καρολίνα, και οι πρώτες εμπορικές εφαρμογές φαίνεται ότι δεν απέχουν πολύ στο μέλλον.

Πηγή: in.gr