Στην άβυσσο του διαστρικού χώρου το Voyager 1, επιβεβαιώνει η NASA

Καλλιτεχνική απεικόνιση του Voyager 1 στο διάστημα.

Μετά από μία μακρά περίοδο διαφωνιών, οι υπεύθυνοι του προγράμματος Voyager της NASA συμφωνούν πλέον ότι το Voyager 1, το οποίο ταξιδεύει στο Διάστημα εδώ και 35 χρόνια, βγήκε από το Ηλιακό μας Σύστημα και ταξιδεύει πλέον στην αινιγματική άβυσσο του διαστρικού χώρου.Το ερευνητικό σκάφος βαθέος Διαστήματος Voyager 1 ξεκίνησε το μακρύ ταξίδι του από τη Γη στις 5 Σεπτεμβρίου του 1977 και το ακολούθησε ένα μήνα αργότερα το αδελφό σκάφος Voyager 2.
Σε όλα αυτά τα χρόνια έχει ακολουθήσει ακλόνητο την πορεία του διασχίζοντας το ηλιακό μας σύστημα και προχωρώντας σε απόσταση 18,2 δισ. χλμ πέρα από τον Ήλιο, τη μεγαλύτερη που έχει διανύσει ποτέ αντικείμενο που έχει κατασκευαστεί από τον άνθρωπο.
Το Voyager 2, το οποίο ακολούθησε πιο «λοξή» πορεία, βρίσκεται 3,22 δισ. χλμ πίσω του. Και τα δυο σκάφη εξακολουθούν να στέλνουν τα σήματά τους στη Γη, γεγονός το οποίο τα καθιστά τα πιο μακρινά λειτουργικά διαστημόπλοια στην ανθρώπινη ιστορία.
Στις 16 Ιουνίου αστροφυσικοί της ομάδας του Voyager 1 είχαν ανακοινώσει ότι τα δεδομένα που λάμβαναν από το διαστημόπλοιο έδειχναν ότι θα έπρεπε να είχε περάσει την ηλιόπαυση, τη ζώνη που αποτελεί το «όριο» του ηλιακού μας συστήματος.
Σύμφωνα με την ανάλυση των δεδομένων που έχουν σταλεί στη Γη και δημοσιεύονται στην επιστημονική επιθεώρηση Science, το διαστημόπλοιο της NASA βγήκε από την ηλιόπαυση κατά πάσα πιθανότητα στις 25 Αυγούστου 2012.Για την επιβεβαίωση ότι το Voyager 1 εγκατέλειψε το ηλιακό μας σύστημα, οι επιστήμονες ανέμεναν τρία φαινόμενα: (α) αύξηση της κοσμικής ακτινοβολίας υψηλής ενέργειας η οποία έρχεται έξω από το ηλιακό μας σύστημα, (β) μείωση των ιονισμένων σωματιδίων που έρχονται από τον Ήλιο και (γ) αλλαγή της κατεύθυνσης του μαγνητικού πεδίου.
Στα τέλη Αυγούστου οι αναλύσεις των δεδομένων έδειξαν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι οι δυο πρώτες προϋποθέσεις είχαν πληρωθεί: η κοσμική ακτινοβολία είχε αυξηθεί σημαντικά ενώ τα ιονισμένα σωματίδια είχαν μειωθεί επίσης σημαντικά.
 Η αλλαγή της κατεύθυνσης του μαγνητικού πεδίου, όμως, δεν έχει παρατηρηθεί (ακόμη και σήμερα) γεγονός που υπήρξε η αιτία της διστακτικότητας των αστροφυσικών. Αυτό που άλλαξε τα δεδομένα ήταν μία νέα δέσμη μετρήσεων πυκνότητας ηλεκτρονίων που έπεισε τους επιστήμονες ότι, πράγματι, το Voyager βγήκε από την ηλιόπαυση. «Αλλωστε πάντοτε οι μετρήσεις μαγνητικών πεδίων υπήρξαν μέσο για την παρατήρηση πυκνότητας ηλεκτρονίων», παρατήρησε ο επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας του προγράμματος, Εντ Στόοουν.
Εκτός των επιστημονικών οργάνων και των καμερών, τα δύο Voyager μεταφέρουν από ένα χρυσό δίσκο επικαλυμμένο με χαλκό που περιέχει 115 φωτογραφίες και διάφορους φυσικούς ήχους καθώς και μηνύματα σε 55 γλώσσες. Εδώ και 35 χρόνια μεταφέρουν τα μηνύματα του τότε προέδρου των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ και του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Κουρτ Βαλντχάιμ. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, τα δύο διαστημόπλοια θα βρεθούν κοντά σε άλλα άστρα σε περίπου δύο έτη φωτός, αφού διανύσουν δηλαδή περίπου 19 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα.

Εν μέσω των πανηγυρισμών για το πρώτο αντικείμενο που εξερευνά το διάστημα μακριά από τη γειτονιά του Ήλιου, η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια ιστορική ηχογράφηση.

Οι απόκοσμοι ήχοι, οι οποίοι επέτρεψαν στους ερευνητές να βεβαιωθούν ότι το σκάφος έχει εξέλθει από το Ηλιακό Σύστημα εδώ και ένα χρόνο, παράγονται από δονήσεις του πυκνού πλάσματος, ή ιονισμένου αερίου, το οποίο πλημμυρίζει το χώρο ανάμεσα στα άστρα.
Οι δονήσεις αυτές έχουν συχνότητες εντός της ανθρώπινης ακοής και αναπαράγονται στο παραπάνω βίντεο στην πραγματική τους ταχύτητα.

«Όταν ακούσετε αυτή την ηχογράφηση, έχετε στο μυαλό σας ότι πρόκειται για ιστορικό γεγονός. Είναι η πρώτη φορά που καταγράφουμε τους ήχους του διαστρικού χώρου» σχολίασε ενθουσιασμένος ο Ντον Γκάρνετ, υπεύθυνος του οργάνου που καταγράφει τα κύματα πλάσματος.
Ο αισθητήρας πλάσματος του Voyager 1 έπαψε να λειτουργεί το 1980, οπότε οι ερευνητές χρειάστηκαν εφευρετικότητα, αλλά και λίγη τύχη, για να καταγράψουν τις μεταβολές του πλάσματος καθώς το σκάφος εξερχόταν από την ηλιόσφαιρα -μια «φυσαλίδα» φορτισμένων σωματιδίων που πηγάζουν από τον Ήλιο και τελικά συγκρούονται με τα εισερχόμενα διαστρικά σωματίδια.
Αυτό που επέτρεψε στους ερευνητές να μετρήσουν την πυκνότητα του πλάσματος ήταν μια ηλιακή έκρηξη που ξέσπασε το Μάρτιο του 2012 και έφτασε στο Voyager 1 περίπου 13 μήνες αργότερα. Η ηλιακή καταιγίδα έκανε το πλάσμα γύρω από το σκάφος να δονείται, και οι δονήσεις αυτές έδειξαν ότι το Voyager κολυμπούσε σε ένα σύννεφο πλάσματος 40 φορές πιο πυκνό από ό,τι στα εξωτερικά στρώματα της ηλιόσφαιρας.
Η αύξηση αυτή ταίριαζε απόλυτα με τις προβλέψεις των επιστημόνων για την υψηλή πυκνότητα πλάσματος στο διαστρικό χώρο. «Τώρα που έχουμε νέα, βασικά δεδομένα, μπορούμε να πούμε ότι αυτό είναι το ιστορικό άλμα της ανθρωπότητας στο διαστρικό χώρο» δήλωσε ο Εντ Στόουν, μέλος της αποστολής στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνια.

Πηγή: in.gr