Πατημασιές 1,5 εκατ. ετών δείχνουν την εξέλιξη της δίποδης βάδισης

Πριν από 1,5 εκατομμύριo χρόνια, ένας πρόγονος του σύγχρονου ανθρώπου -πιθανότατα Homo erectus- περπάτησε στις όχθες ενός ποταμού στην Κένυα, αφήνοντας ίχνη τα οποία φαίνεται να ταιριάζουν σχεδόν απόλυτα με την ανατομία της σημερινής ανθρώπινης πατούσας.
Οι απολιθωμένες πατημασιές «θα μπορούσαν κάλλιστα να είχαν γίνει σήμερα σε κάποια παραλία» σχολίασε στο Reuters ο Ντέιβιντ Μπράουν του Πανεπιστημίου του Κέιπ Τάουν, μέλος της ερευνητικής ομάδας.
Η ανακάλυψη των αρχαιότερων ενδείξεων σύγχρονης δίποδης βάδισης δημοσιεύεται την Παρασκευή στο περιοδικό Science.
Τα πόδια που άφησαν τα ίχνη είχαν «καμάρα» στο πέλμα, στρογγυλή φτέρνα και κοντά δάχτυλα, χαρακτηριστικά που μαρτυρούν βάδιση στα δύο πόδια. Επιπλέον, το μεγάλο τους δάχτυλο ήταν παράλληλο με τα υπόλοιπα δάχτυλα όπως στο σύγχρονο άνθρωπο. Στους πιθήκους, αντίθετα, το μεγάλο δάχτυλο εξέχει προς το πλάι, ώστε να σχηματίζει ένα είδος λαβής χρήσιμης για τη ζωή στα δέντρα.
Οι διαστάσεις των πατημασιών και οι αποστάσεις μεταξύ τους επέτρεψαν στους ερευνητές να υπολογίσουν ότι ανήκουν σε πλάσματα ύψους περίπου 1,77 μέτρων. Πρόκειται για τουλάχιστον δύο άτομα -το ένα παιδί-, που έζησαν στην περιοχή Ιλερέτ της βόρειας Κένυας με διαφορά περίπου 10.000 ετών.
Οι πατημασιές χρονολογούνται στα 1,51 έως 1,53 εκατομμύρια χρόνια και προέρχονται από τον Homo erectus ή από τον Homo ergaster, μια πρώιμη μορφή του Homo erectus.
O Η.erectus εμφανίστηκε πριν από περίπου 2 εκατ. χρόνια, ενώ ο Homo sapiens ακολούθησε πολύ αργότερα, πριν από περίπου 100-200 χιλιάδες χρόνια.
Τα «ανθρώπινα» ίχνη της περιοχής Ιλερέτ δεν είναι πάντως τα αρχαιότερα που έχουν βρεθεί. Στην Τανζανία έχουν ανακαλυφθεί πατημασιές 3,6 εκατ. ετών οι οποίες αποδίδονται στον Australopithecus afarensis, ο οποίος είχε πέλμα με πιο ρηχή καμάρα και μεγάλο δάχτυλο που προεξέχει.

Πηγή: in.gr

Νέα μέθοδος προβλέπει την έκβαση του καρκίνου του μαστού

Μια νέα βιοχημική εξέταση για την οποία εξασφάλισε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας νοσοκομείο του Καναδά θα μπορούσε να βοηθά τους γιατρούς να προβλέπουν ποια περιστατικά καρκίνου του μαστού χρειάζονται επιθετική αντιμετώπιση και ποια όχι.
Η μέθοδος που αναπτύχθηκε στο Νοσοκομείο «Όρος Σινά» του Τορόντο βασίζεται στην ανάλυση των περίπλοκων αλληλεπιδράσεων ανάμεσα σε πρωτεΐνες των καρκινικών κυττάρων.
Η νέα εξέταση επέτρεψε στους ερευνητές να προβλέψουν με ακρίβεια 82% ποιες ασθενείς θα έχαναν τελικά τη ζωή τους από τον καρκίνο.
«Προσεγγίσαμε τον καρκίνο ως πρόβλημα στον τρόπο με τον οποίο οι πρωτεΐνες επικοινωνούν μεταξύ τους, ή στον τρόπο με τον οποίο οι πρωτεΐνες αλληλεπιδρούν σε δίκτυα» εξήγησε στο Reuters ο Τζεφ Ράνα, επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature Biotechnology.
Η ομάδα του Δρ Ράνα χρησιμοποίησε σύγχρονες τεχνικές υπολογιστικής βιολογίας για να εξετάσει δείγματα καρκινικού ιστού από 350 ασθενείς στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Αρχικά εξετάστηκαν 30.000 διαφορετικές αλληλεπιδράσεις ανάμεσα σε 8.000 πρωτεΐνες, από τις οποίες οι 250 αποδείχθηκαν οι πιο σημαντικές όσον αφορά την πρόγνωση.
Πολλές από τις πρωτεΐνες αυτές έχουν ρυθμιστική δράση, δηλαδή ελέγχουν τη λειτουργία άλλων γονιδίων και πρωτεϊνών.
Ο προσδιορισμός αυτής της βιοχημικής «υπογραφής» του καρκίνου στα αρχικά στάδια της ασθένειας θα επέτρεπε την εξατομίκευση της θεραπείας ώστε να μεγιστοποιηθεί η πιθανότητα επιβίωσης, υποστηρίζουν οι ερευνητές.
Το Νοσοκομείο «Όρος Σινά» εξασφάλισε πατέντα και η ομάδα του Δρ Ράνα έχει ήδη ιδρύσει την εταιρεία DyNeMo Biosystems για την εμπορική αξιοποίηση της μεθόδου.

Πηγή: in.gr